Vandaag gaan we dan eindelijk de eerste 'echte' ruïnes bezoeken! Eerst rijden we met dezelfe gids als gisteren (een Vlaams-Mexicaans opdondertje met een ontzettend grappige Nederlandse uitspraak en veel kennis van het land) langs het plein van de 3 culturen. Dit plein kent een rijke geschiedenis. De Azteken hadden hier een belangrijke tempel gebouwd, en kwamen hier massaal naartoe voor aanbidding van de goden. Toen de Spanjaarden hier kwamen, hebben zij er een grote kerk neergezet. De laatste eeuw zijn er juist weer grote flatgebouwen omheen gezet, en is er een aantal decennia geleden een flinke studentenopstand geweest waarbij tientallen studenten door het Mexicaanse leger zijn doodgeschoten.

Daarna rijdt de bus snel door naar de basiliek van de Maagd Guadeloupe (spreek uit: Gwadeloep). Hier zit een heel verhaal achter: De maagd verscheen aan een Indiaan en vroeg hem om een heiligdom. De Indiaan gaat dus naar de bisschop en vertelt zijn verhaal. De bisschop gelooft hem echter niet, hij is tenslotte maar een Indiaan. Op weg naar huis verschijnt Guadeloupe nogmaals aan de Indiaan, en vraagt hem waar haar heiligdom blijft. Hij vertelt dat de bisschop een teken wil, voordat hij hem gelooft. De maagd verdwijnt weer. De volgende ochtend verschijnt ze aan hem, en vertelt de Indiaan dat hij rozen mee moet nemen naar de bisschop. Bij de bisschop aangekomen legt hij de rozen en zijn mantel voor de voeten van de bisschop, en in zijn mantel is een beeltenis van de maagd Guadeloupe te zien. De bisschop gelooft hem nu natuurlijk, en er komt een heiligdom; de oude basiliek. Deze maagd is waanzinnig populair in Mexico, omdat ze een Indiaans uiterlijk heeft. De roomblanke Maria is nergens te vinden.

De oude basiliek was echter veel te klein voor de vele 1000-en aanbidders die jaarlijks langskomen om Guadeloupe te aanbidden (bovendien verzakt dat ding aan alle kanten! Van binnen staat de oude basiliek dan ook vol stutten en steigers), dus nog geen 20 meter verderop hebben ze een nieuwe basiliek gebouwd. Deze basiliek is veel moderner, maar nog altijd komen veel Mexicanen hier op knieën naartoe. Op handen en knieën kruipen de gelovigen naar binnen. Binnenin de basiliek zou een stukje van de mantel hangen. Deze is verwerkt in een beeltenis van Guadeloupe, en voor die beeltenis zijn verschillende horizontale roltrappen aangelegd, zodat niemand stil blijft staan terwijl ze de beeltenis aanschouwen. Bizar natuurlijk! Maar wel erg Mexicaans.

Ook het terrein rond de basiliek is ietswat vreemd. Er staat een gigantisch beeld van paus Johannes Paulus II (van de nieuwe paus is nergens een beeltenis te vinden, het is alsof hij helemaal niet bestaat en paus Johannes Paulus II nooit overleden is) en er staat een gigantisch klokkenwerk, ooit geschonken aan Mexico door paus Johannes Paulus II. Bovendien staat er een heuse pausmobiel, met beeltenis van paus Johannes Paulus II, en deze pausmobiel wordt ook echt aanbeden. Even bizar als de roltrappen!

Na wat kodak-momentjes heeft de bus ons naar Teotihuacán (spreek uit: Teotiguwakan) gebracht. Dit is een ruïne-complex van de Azteken. Dit volk woonde in het noorden van Mexico.
Op weg naar de ruïnes hebben we heel lang door de buitenwijken (sloppenwijken) van Mexico-stad gereden. Mexico-stad is de een-na-grootste stad ter wereld (alleen Tokyo is groter). Hoewel ik de binnenstad niet bijzonder mooi vind, vind ik de sloppenwijken er prachtig uitzien. Superknus, gezellig, lekker rommelig, kleurrijk, slingerend de bergen op. Heerlijk om te zien en te fotograferen.

In Teotihuacán zouden we weer met dezelfde gids rondgeleid worden, maar daar hadden Michiel en ik uiteraard niet zo'n zin in (en zo begon de vervreemding van de groep...grapje!).
Het terrein van Teotihuacán is erg kaal, er groeit bijna niets. Het is vrij rechttoe-rechtaan. Er staan veel kleine gebouwtjes en tempeltjes langs een lange weg van ongeveer 4 kilometer. De spectaculairste gebouwen zijn 2 grote tempels:
- de pyramide van de Maan (vanaf hier heb je het mooiste uitzicht over het hele complex)
- de pyramide van de Zon (dit is de hoogste van de 2, en geeft ook een mooi uitzicht)
We hebben ze allebei beklommen, maar om eerlijk te zijn is dat wel een opgave! Niet alleen is het snikheet, de tempeltreden zijn ook nog eens onwijs steil en hoog. Bovendien zitten we hier op 2300 meter hoogte, wat duidelijk te merken is aan je ademhaling (of liever gezegd: gehijg). Toch is het beklimmen de moeite waard! Naar beneden is jammer genoeg veel enger en lastiger dan naar boven klimmen, dus met mijn hart in mijn keel daal ik langzaam af.

Helemaal aan het einde van het complex kwamen we bij de prachtig tempel van de Quetzalcoatl,  'gevederde slang'. Het is eigenlijk ook een soort van pyramide, met aan alle kanten koppen van slangen met een verentooi. Sommige van die koppen hadden nog ogen van zwarte edelsteen. Hij is helemaal uitgegraven uit een andere tempel. Bij de Azteken en Maya's was het gebruikelijk dat de troonopvolger zijn tempels en gebouwen gewoon over de gebouwen van de voorganger heen bouwde, waardoor de tempels en gebouwen telkens hoger en hoger werden.

Op het veld waar deze tempel stond, heeft de gids nog uitgelegd hoe de akoestiek is. Als je op een bepaald punt in je handen klapt, dan komt het geluid terug als de roep van een adelaar. Het was echt heel apart! Ze vertelde dat dit in heel veel complexen zo is, en raadde degenen aan die naar Chichen Itza gaan, om daar ook op het balspelveld te klappen, omdat het geluid ook daar als een vogelgeluid terugkomt. Dat gaan we zeker proberen! Echt knap dat ze 1000 jaar geleden zoiets konden bouwen!

Na de prachtige rondleiding hebben we ergens geluncht met de groep. Het zag er heel vrolijk uit, met allemaal kleurige vlaggetjes, maar Michiel en ik hadden heel weinig honger.

Terug in Mexico-stad hebben we ons snel opgefrist en zijn we langs het monument van de Revoltie gegaan. Hoewel het er van veraf fantastisch uitziet, bleek het monument van dichtbij toch wel wat vervallen te zijn. Er misten letters en sommige stukjes waren kapot. Het was wel heel erg groot en fotogeniek.

Daarna zijn we naar het Zocalo gelopen. Zocalo is nu in het Mexicaans een woord voor 'centraal plein', maar heeft een bijzondere herkomst. In Mexico-stad zou een beeld komen te staan, maar alleen de sokkel was gearriveerd. Dus iedereen verwees naar 'sokkel'. Zocalo is daar uiteindelijk een verbastering van. Op weg naar het Zocalo kwamen we straat-salsa tegen. Superleuk! Jammer genoeg hadden Michiel en ik allebei een grote tas bij ons, en konden we niet meedoen. Op het Zocalo zelf lagen veel platgetrapte blikjes. Mensen waren die blikjes aan het opruimen, maar veel mensen schopten er ook gewoon tegen. Ook waren er veel kinderen aan het bellenblazen, erg leuk.

Opeens kwam er een donkere wolk aanzetten die boven ons hoofd openbarste. We hebben snel beschutting gezocht en zijn naar de Torre Latino-Americana gegaan. We hadden gelezen dat het hier leuk eten was, op de 43ste verdieping van de toren (hij is maar 44 verdiepingen hoog). Het uitzicht was erg mooi (al regende het wel en was het grijs) en je zag bijvoorbeeld vliegtuigen landen op het vliegveld. Ook zag je de bergen aan de rand van de stad en de eindeloze hoeveelheid bebouwing. Het eten was ook heerlijk, na een lekker stukje geitenkaasquiche kon mijn avond niet meer stuk!