Het hotel in Panajachel (spreek uit: Pannahasjel) lijkt een beetje op een aaneenschakeling van garageboxen, en zo klinkt het ook als je de deur open of dicht doet.

Vandaag zijn we in ieder geval naar Solola gegaan, waar een leuke markt schijnt te zitten. We zijn er met de chicken bus naartoe gegaan (oude Amerikaanse schoolbussen die zijn omgebouwd tot stadsbussen). We konden niet zitten en de bus zat werkelijk propvol. Na 20 minuten bergopwaarts gereden te hebben in de 1e versnelling met zo'n 15 kilometer per uur) kwamen we aan bij de markt.

We vonden de markt niet zo bijzonder, vooral de krokodillenpoten, het vlees, de kip, de vis en de groenten en fruit waren oninteressant/weerzinwekkend. Het was er ook erg druk en om de haverklap voelde ik de vuist van een mayadame in mijn kont porren dat ik te langzaam liep.

Al vrij snel hadden Michiel en ik er dan ook genoeg van en besloten we om met de chicken bus terug te gaan naar Panajachel. Er was ook aangeboden om een soort groepstocht op te zetten en naar beneden te lopen langs een spannend pad, maar dat hebben Michiel en ik aan ons voorbij laten gaan. De meerderheid van de groep besloot echter om dat wel te doen.

In Panajachel hebben we geluncht bij het Sunset café, dit ligt aan het meer van Atitlán Het was wel bewolkt en een beetje fris, maar het eten was waanzinnig lekker. Dit is wel wat anders dan Mexico! We hebben nog even voor wat souveniers geshopt en daarna teruggegaan naar het hotel.

Om kwart over 4 werden we gebeld door een meisje uit de groep. Zij zat ook in het hotel, en had van iemand uit de wandelgroep een telefoontje gekregen. Na 4 uur lopen door modder kwamen ze een landslide tegen die het hele pad blokkeerde. Ze niet verder, en moesten het hele pad dus weer terug lopen. Er stond om half 7 een salsaworkshop op het programma, maar die zou waarschijnlijk niet doorgaan. 12 leden van de groep bevonden zich in een potentieel gevaarlijke situatie, samen met een reisbegeleidster die bij God niet wist wat ze moest doen. De overige 6 mensen, waaronder Michiel en ik, waren allemaal in het hotel en hebben zich bij het zwembad verzameld om het leedvermaak te delen. We hebben ze opgewacht (en ook al was het koud, niemand wilde warmere kleding aandoen uit angst dat ze net HET moment zouden missen) en om 06.15 kwamen ze eindelijk aan. Ze hadden 2 x een lift gehad van een jeep en zijn uiteindelijk ook met de chicken bus terug gekomen.

We hebben gezamenlijk gegeten in het restaurant van het hotel en heerlijk geslapen.