Op het programma staat een gezamenlijk ontbijt en we staan vroeg op. Het was een onrustige nacht, veel te warm om diep te slapen en veel te lawaaierig voor mij. Het verkeer schijnt hier constant te toeteren. Bij de douche doen we een vreemde ontdekking. Het water heeft hier één temperatuur; lauw. Kouder of warmer douchen kan niet!

Beneden in de lobby zitten wat mensen. Slechts een paar groepsgenoten zijn al op en we lopen een stukje op straat. Het is ontzettend warm, de vochtige lucht drukt op onze lichamen. Een vrouw bezemt de straat en er scheuren wat riksha’s en motoren voorbij. Onze kleding is nu al bezweet. De reisleider neemt de groep mee naar een plaatselijk restaurantje met lopend buffet. Iedereen stelt zich voor en er blijken veel ICT-ers en leraren in de groep te zitten. Er is een meisje bij wat iets jonger is dan ik. Ook zij droomt al zolang ze zich kan herinneren van India.

Na de voorstelronde kunnen we van het Indiase ontbijt ‘genieten’. De mensen beginnen hier ’s ochtends al met pittig eten. Ook het limoensap is geen succes en op het laatst staan de meeste groepsgenoten in de rij voor het toastapparaat. Vandaag mogen we op eigen houtje de stad verkennen, en ’s avonds gaan we met de nachttrein naar Jaisalmer, een klein stadje in het westen, in de woestijn.

Dapper als we zijn besluiten we met de metro naar het centrum te gaan. Bij de vierde halte schijnt een leuke winkelplaats te zijn, in Engelse stijl. Weten wij veel dat het kopen van een metrokaartje erg lastig is! Na een kwartier op de kaart gekeken te hebben weten we welke lijn we moeten hebben, welke kant we op moeten en welke halte we eruit moeten. Ook schrijven we de instaphalte op. Bij de balie wordt ons iets gevraagd, wat we niet verstaan. Een andere klant helpt ons door subtiel te vragen of we geld hebben. De caissière vroeg om een bedrag in Rupees. Een term waar we denk ik nog aan moeten wennen, om over het Indiase accent nog maar niet te spreken.

De metro is een verademing, het is er lekker koel en alles is duidelijk aangegeven. Bij de vierde halte stappen we uit en komen we terecht op een rond metrostation. Er zijn wel 8 uitgangen en we kiezen er willekeurig één. Boven de grond blijkt een grote rotonde te zijn. Het is het beroemde Connaught Place. Het plein ligt helemaal opengebroken. We lopen rond langs de winkels. Bekende merken zijn wel aanwezig, zoals de reisgids ons vertelde, maar niet in grote getale. Opeens staan we voor een ingang die naar iets onder de grond leidt. We twijfelen, is dit weer een ingang van de metro? We wagen de gok en komen uit in een ondergrondse bazaar. Er zijn ontelbaar veel kleine winkeltjes die vrijwel allemaal hetzelfde verkopen, maar wat is het hier leuk! Alle verkopers spreken ons aan, en we kijken onze ogen uit. Hier hangen de mooiste sari’s en de leukste Salwar kameez’.

Voor we het weten is het tijd om terug te keren naar het hotel en naar het station te gaan. De trein staat er al, Delhi is het beginpunt van de trein. Van de reisleider mogen we al instappen, ook al gaat de trein pas over een halfuur weg. Op het perron staan kraampjes met fruit, speelgoed, tijdschriften en snacks. In de trein is het vreselijk warm en de raampjes kunnen niet open. We bestellen een diner bij een mannetje dat langskomt in de trein. Hij geeft ons een thali, een bord met verschillende gerechtjes en naanbrood en rijst. Sommige gerechten waren behoorlijk pittig, maar ik ben er helemaal weg van. Vooral de gele dal kan mijn goedkeuring vinden. Dit is het echte India, en ik sta nog maar aan het begin van mijn reis!

 Ondertussen rijdt de trein al een tijdje en zien we de uitgebreide sloppenwijken van Delhi aan ons voorbijtrekken. Hier zie ik genoeg koeien tussen het afval rondlopen, maar er zijn ook veel zwerfhonden en soms een geit. Langs de sporen lopen hordes mensen, ik vraag me af waar ze vandaan komen en waar ze naartoe gaan. Hoewel het een heel mistroostig uitzicht is kan ik erom glimlachen. Het is zo anders en het past bij het beeld wat ik van India had. Ik word, ironisch genoeg, niet teleurgesteld.

We zitten met een ander stel en een ouder Belgisch echtpaar in een coupé. Iemand haalt een pak kaarten tevoorschijn en we gaan liegen en pesten. Het is erg leuk en we spelen een flink aantal potjes. Tegen de tijd dat we weer opkijken is het al donker en blijkt het alweer negen uur te zijn. We besluiten de bedden in elkaar te hangen en onze bedden op te maken. Michiel en ik mogen in de bovenste bedden slapen. Het kost me nogal wat moeite om erin te klimmen en het opmaken van het bed is helemaal een onbegonnen werk. Dan beginnen we aan een lange, donkere en bewogen nacht.