De wekker gaat vroeg. Veel te vroeg. Ik neem een douche en trek schone kleren aan. Ze ruiken na 4 dagen in de rugzak al vreselijk muf. Vervolgens krijg ik een kus van Michiel. Oh ja, vandaag ben ik jarig! En de reis is mijn cadeau. Ook hij doucht en kleedt zich aan terwijl ik vast bezig ben met het inpakken van de spullen. Voor we weggaan moeten we ook nog water kopen, dus we zetten onze tassen neer bij de receptie en lopen de straat op. In alle vroegte rijdt er veel verkeer in het dorpje. Een schooljongen gooit wat eten op straat, waar al snel een koe op af komt sjokken. En zo ontstaat een opstopping van verkeer. Typische kwajongensvermaak in India blijkbaar.

Met 3 flessen water en een fles vruchtensap keren we terug naar het hotel. De bus staat er al en we laden onze tassen en onszelf in. Vandaag gaan we naar Jodhpur, ‘the blue city’. Het zal ongeveer 5 uur rijden zijn. Na een paar uur rijden stoppen we. In het midden van niemandsland ligt een luxeresort waar we gaan lunchen. Het is een oase van rust en we zien veel musjes. We bestellen sandwiches en tot mijn verbazing heeft de reisleider een appeltaart weten te regelen. Een Indiase appeltaart wel te verstaan. In het midden van de taart wordt één kaars geprikt, de rest van de groep zingt voor me en ik krijg kleine cadeautjes. Zo heb ik toch nog een echte verjaardag! Al snel is het tijd om door te reizen en we gaan de bus weer in.

Een korte tijd later komen we aan in Jodhpur. We bezoeken met de groep een fort met een audio-guide, waardoor iedereen er enigszins vreemd uitziet. Ik ga samen met een paar andere vrouwen met de lift naar boven [onder het motto dat ik teenslipper draag en dat hele stuk niet omhoog kan klimmen] en wacht daar op de rest van de groep. We lopen door het fort en bij elk hoekje, raampje of kamertje is wel wat te horen. Het is een goed onderhouden fort en het geeft me een goed beeld hoe krijgers en prinsessen hier vroeger geleefd hebben. Sommige kamers zijn prachtig versierd met gekleurd glas en spiegeltjes en de meeste luxueuze kamers hebben zelfs handbediende ventilatoren. Hier stond een slaaf of dienstmeid een hele dag aan een touw te trekken waardoor een grote lap stof aan het plafond heen en weer zwaaide.

 Nadat de hele groep de rondleiding voltooid heeft kunnen we kiezen of we naar het dorp willen lopen en daar wat tijd willen doorbrengen of we direct naar het hotel willen met de bus. Mijn slippers zijn toch echt niet zo handig, waardoor we ervoor kiezen om naar het hotel te gaan. En wat blijkt! Dit is ons eerste hotel met zwembad. We kunnen haast niet wachten en zodra we de sleutel van onze kamer hebben kleden we ons om en sprinten we naar het zwembad. Er zijn al meer groepsleden die in het zwembad lagen en we genieten van het koele water om ons heen. Op het gras lopen knabbel-en-babbel eekhoorns en in de struiken hippen musjes.

 Helaas zijn we maar één dagje in Jodhpur waardoor we gedwongen zijn snel weer uit het zwembad te klimmen. We kleden ons om en nemen een riksja naar het Umaid Bawan paleis. Hoewel het museum al gesloten is mogen we toch een kijkje binnen nemen. Het paleis is deels omgebouwd tot één van de duurste hotels van India. Het is adembenemend met gouden bankjes en tafels en een ongelofelijk mooie tuin. Geruisloos kijken we rond en nemen we foto’s. Dit hadden we niet willen missen.

Jammer genoeg valt er verder weinig te doen en we nemen snel een riksja naar het centrum. Hier staat een bescheiden klokkentoren en is een kleurige en geurige markt aan de gang. We slenteren er overheen en kijken onze ogen wederom uit. Hier worden pannen, ketels, kruiden, kleding en een verscheidenheid aan armbanden verkocht. Door alle heerlijke geuren van de specerijen die verkocht werden begonnen onze magen al snel te protesteren en we besloten een door de reisleider aanbevolen restaurant te bezoeken.

In één woord; prachtig. Het is donker, er ligt grind, op de tafel staan kaarsjes. Er is veel groen in de tuin en het eten smaakt verrukkelijk. Ik kan me geen beter einde van mijn verjaardag voorstellen en geniet van deze mooie avond.

Op de terugweg naar het hotel rijden we weer langs het Umaid Bawan paleis, maar deze keer via een andere route. Op de voorgrond zien we de krotten waar de armste mensen van de stad wonen. Op de achtergrond staat het Umaid Bawan paleis, magistraal belicht. Een schril contrast waarvan ik even moet slikken.