's Ochtends hebben we alles al ingepakt voor zover mogelijk. Daarna hebben we een taxi genomen naar de Jeruzalembazaar. Hier verkopen ze stoffen en hangmatten. We hebben een mooie tweepersoonshangmat gekocht als aandenken en voor thuis. Deze supergrote hangmat kostte maar 15 euro!

Daarna zijn we nog even naar de markt geweest, voor een fotootje.Het was heel erg warm, en de wandeling van de markt naar de Palmentuin leek wel een uur te duren (kwartiertje in werkelijkheid). In de Palmentuin hebben we op verschillende bankjes in de schaduw gezeten. Daarna hebben we geluncht bij Zus&Zo.

Vervolgens werden we naar het vliegveld gebracht. Dit was erg klein. We hebben hier 2 uur gewacht tot het boarden begon. We moesten weer zelf naar het vliegtuig lopen. Dit keer hadden we goede plekken, gewoon met z'n tweeën, geen vreemden naast ons, achterin het vliegtuig (Michiel: "Dat is ook het eerste stuk wat afbreekt bij een ongeluk :)" fijn, Michiel).

De nachtvlucht was uiteraard vreselijk. Met mijn mp3 speler op heel lang liggen doezelen, maar uiteraard niet geslapen. Het avondeten was te droog, het ontbijt was in 1 woord vreselijk. Ik was blij toen we, een uur te vroeg, gingen landen.

Op Schiphol aangekomen waren we uiteraard op de Polderbaan geland en moesten we nog een kwartier taxiën naar de gate. Dar bleek dat maar 1 deur open zou gaan (voor 400 passagiers). Ook zou er paspoortcontrole zijn aan het einde van de gate. Het was ook nog eens een risicovlucht, dus 100% controle. In de slurf stond dus een drugshond die alle mensen beruikt. Daarna stonden er allerlei douaneambtenaren die je paspoort bekeken en vragen stelden (over je verblijf, zeker als dat vrij kort was). Vervolgens moest je tas nog door een scanner. Sommige mensen probeerden kattenvoer te importeren in hun handbagage? Dat mocht niet.

Toen waren we eindelijk in het gewone Schiphol. Snel doorgelopen naar de bagageband en ik kon in 1 x alle koffers van de band scheppen. Vervolgens moest ook onze ruimbabage door een scanner. Sommige mensen hadden allemaal souveniers in kranten ingepakt en dat omwikkeld met plakband. oe ze dat in hun hoofd hebben gehaald weet ik ook niet. Wij hadden gelukkig niets vreemds in onze koffers en mochten meteen doorlopen. Anderhalf uur later waren we eindeijk thuis, en lagen we eindelijk weer in ons heerlijke, eigen bedje.