India
Hoofdstad
Aantal inwoners
Regio
Munteenheid

Meer informatie over India

Madurai en Kodaikanal, van de hitte naar de kou

04-10-2009
Alweer een nieuw berichtje, gaat de tijd bij jullie ook zo vlug of hebben alleen wij dat gevoel?

Nadat we heerlijk zijn bijgekomen in Varkala (lekker gegeten, een yogalesje gevolgd, nog een keer gezwommen in de zee) hebben we dinsdag de bus genomen naar Madurai. Al met al was het een voorspoedige tocht van ruim 7 uur voordat we in Madurai aankwamen. De bus reed eerst helemaal naar het zuidelijkste puntje van India, door een immens windmolenpark. In Madurai was het nog een heel gedoe om een hotel te vinden, toen we aankwamen (iets na 7-en) was het al donker en dan is het toch lastig om je hotel goed te beoordelen! Uiteindelijk hebben we in een goedkoop 'hellenhol' geslapen, het kostte maar 265 rupees (deel door 65 en je hebt het bedrag in euro's) maar je kreeg dan ook precies waar je voor betaalde: een viezige, oude kamer in een supergehorig hotel vol Indiërs. Al die Indiërs staan ook al om 6 uur naast hun bed te springen en te schreeuwen, we zullen ze echt nooit begrijpen met al hun vieze en vreemde gewoonten (roggelen, op straat spugen - soms is hun spuug ook rood doordat ze bepaalde kruiden met tabak kauwen, bovendien hebben ze een halve liter spuug in plaats van het miniscule fluimpje wat wij kunnen produceren -, neus op straat snuiten door gewoon het snot uit hun neusgaten te blazen, aan hun ballen krabbelen en public, plassen tegen elk willekeurig muurtje...).

We zijn naar Madurai gegaan voor de befaamde kleurige tempel met ingangen die zo typisch zijn voor Zuid-India (zie ook de foto's rechts). Toen we daar op een rooftoprestaurant aan het eten waren zagen we ze ook ver boven de stad uitrijzen, en dat vlakbij ons helleholhotel! Na een ontbijtje zijn we er naartoe gelopen, waar we ons nog op verkeken omdat we dachten dat het een rechte weg zou zijn zo naar die tempel toe, maar nee, het was een gezigzag door de steegjes en we konden die waanzinnig hoge tempelingangen niet eens zien onderweg, dus het was maar een beetje gokken of we nog goed liepen (bleek uiteindelijk wel zo te zijn gelukkig).

De tempel was erg mooi, en de 4 ingangen waren dan ook erg fotogeniek (dat waren de gekleurde toegangspoorten). Binnen moesten we op blote voeten lopen en de vloertegels waren kokendheet, dus als gillende meisjes hebben we daar rondgerend van schaduw naar schaduw. Bovendien was Michiel's korte broek niet fatsoenlijk genoeg, hij moest een dhoti aan, een soort laken wat de mannen om hun middel knopen. Nou loopt Michiel niet vaak in een lange rok rond, dus hij voelde zich erg beperkt in zijn stappen (al stond het hem wel goed, vinden jullie ook niet?).

Nadat onze voetzolen verschroeid waren, zijn we nog naar het paleis van Madurai gegaan. Er waren nog maar een paar ruimtes over van het originele paleis, maar de ruimtes waren kortgeleden wel helemaal gerenoveerd, dus het zag er heel mooi uit. Veel mooie boogjes en poortjes dus we zijn weer lekker los gegaan met de camera. Toen we daar uitgekeken waren was het alweerlunchtijd, en na de lunch zijn we naar het Ghandimuseum gegaan. In Madurai is hij zijn beroemde loincloth gaan dragen ipv normale kleding, en de loincloth waarin hij vermoord is lag ook in dit museum. Het museum was wel erg negatief over de Britse overheersing destijds, en de meeste tekst moesten we met een korrel (of een heel busje) zout nemen. We hebben wel veel opgestoken over de geschiedenis van India en de onafhankelijksheidsstrijd.

De receptionist van ons hellenhol had nog tegen Michiel gezegd dat Kodaikanal heel mooi was om naartoe te gaan. Dit hebben we dus even opgezocht in de Lonely Planet (oh Lonely Planet, waar waren we zonder jou? Wel jammer dat je al 3 jaar oud bent, want soms zijn de prijzen verdrievoudigd, zijn restaurantjes of hotels van de kaart verdwenen en soms klopt je informatie gewoon helemaal niet...), en het blijkt een hill station in de bergen te zijn, op 2000 meter hoogte. Hill stations werden door de Britten opgezet om de hitte (en alle bijkomende problemen als malaria) van de vlaktes te ontvluchten, maar Kodaikanal is het enige hill station dat opgezet is door Amerikanen. Waarom, dat is niet helemaal duidelijk. Wat deden de Amerikanen dan hier, vragen wij ons af? Maar om kort te zijn: bergen, natuur, koud (!) dat klinkt allemaal erg goed en als een welkome afwisseling van drukke, hete en vieze Indiase steden!

Donderdagochtend zijn we dus naar Kodaikanal vertrokken, we hadden meteen de goede bus en de rit door de bergen was mooi (en zeer beangstigend, we hebben al een aantal keer een bijna-fataal ongeluk gehad met verschillende bussen, en afgelopen donderdag lagen we bijna met bus en al in een ravijn doordat er een tegenliggende bus in een blinde bocht verscheen! Met samengeknepen billen zitten Michiel en ik dan ook telkens in de bus...). In Kodaikanal aangekomen hadden we het even zwaar: een heel groot dorp, vol Indiërs, en geen fatsoenlijk hotel te vinden. We kregen bijvoorbeeld een ijskoude kamer in de kelder aangeboden, met een raam wat uitkeek op het gebouw 20 cm verderop... En dat terwijl het dorp aan een prachtige vallei ligt!!! We zijn dus uiteindelijk naar het youth hostel gegaan waar we een eigen (gehorige en nog steeds koude) kamer hebben met valley view. 's Ochtens zitten we lekker op onze sit-out ons ontbijtje te eten terwijl we genieten van het uitzicht over de bergen en de vallei. We hebben alleen geen warme douche (eigenlijk helemaal geen douche). Dat is iets waar India nog wat vooruitgang in kan boeken, nergens is het gelukt om een fatsoenlijke douche te installeren. Hier moeten we een emmer met warm water vullen, en vervolgens het warme water met een soort maatbeker over onszelf heen gieten. Best lekker, maar je koelt natuurlijk snel af in de minuut die je nodig hebt om die maatbeker te vullen.

Het is nu wel een Indiase holiday: Ghandi was op 2 oktober geboren en dan hebben de Indiërs vrij, blijkbaar trekken ze massaal naar Kodaikanal voor vakantie. 's Middags hebben we nog rond het meer gelopen (een 5 km lang pad). En het is hier zeker koud: ik moest zelfs een fleecevest aanschaffen, terwijl ik al een vest en een regenjas aanhad!

Vrijdag hebben we een trekking gedaan. Samen met 2 Fransen en 4 Indiërs hebben we 5 uur gewandeld door de bergen. Het eerste gedeelte was erg off-road, door hoge gewassen, over gevaarlijke paadjes met gapende ravijnen naast ons en nat - en dus slippery - gras door de pasgevallen regen. Onderweg hebben we wat geleerd over de bomen (rubberbomen, lemon trees, tree tomatoes, eucalypusbomen) en wat timide watervalletjes gezien. Oh, en hordes Indiërs die met bussen werden gedropt bij de toeristentrekpleisters. Uiteindelijk hebben we nog een immense afdaling (en dus ook weer beklimming!!!) moeten maken naar een rots die Dolphin's Nose wordt genoemd. Dit is een rots die uitsteekt boven de vallei (als de snoet van een dolfijn) en waar je natuurlijk vervaarlijke foto's kunt maken. Jammer dat er net allemaal wolken in de vallei stonden, je ziet de afgrond dus niet zo afschrikwekkend als wij die hebben meegemaakt. De terugweg naar het hostel was een 'easy way' over een asfaltweg. We hadden een bergpaadje stiekem leuker gevonden, maar daar zijn ze hier niet zo goed in helaas.

Na een moeizame lunch (alle tenten houden hier een siësta, bovendien waren we niet welkom bij een aantal tenten omdat ze al vol zaten met Indiërs) zijn we nog naar andere watervallen gelopen. Op de terugweg daarvan voelden we onze voeten pas echt, en alles wat we wilden was zitten. En warme thee drinken. Nog steeds waren veel tenten dicht, maar uiteindelijk bij een klein, sfeervol Tibetaans tentje terecht gekomen, en daar heerlijk ontspannen gezeten. Er zijn veel Tibetanen in India, overal kun je t-shirts, tasjes en andere souveniers kopen uit Tibet (en dus ook met teksten als: Let's go back to Tibet!). We hebben trouwens ruim 14 kilometer gelopen die dag, door bergachtig terrein.

Zaterdagochtend (wederom om 6 uur wakker door schreeuwende Indiërs, die pas om 9 uur in actie kwamen en echt iets gingen doen behalve schreeuwen, roggelen, snotteren, ballen krabbelen en al die andere dingen die ze altijd doen) zijn we nog naar Pillar Rock gelopen, een plek waar 2 rotsen als pilaren tegen elkaar aan leunen en waar je wederom mooi uitzicht over de vallei hebt. De pilaren zag ik niet echt (je kan natuurlijk alles wel touristisch maken als je je best doet...) maar het uitzicht was mooi. Ergens in een verlaten tuin waar je 2 rupees entree voor moest betalen hebben we zeer kortstondig van het uitzicht kunnen genieten. Binnen de kortste keren stonden er hordes Indiërs foto's te maken (waarschijnlijk nonchalant met ons erbij, blondjes blijven zo bijzonder hier). We zijn dus maar snel teruggelopen naar ons hostel. Onze lunchperikelen van gisteren herinnerend hebben we lunch in ons hostel besteld en op onze sit-out met view opgepeuzeld. Ook lekker een boekje zitten lezen en even bijgekomen van het eindeloze gewandel deze twee dagen (naar Pillar Rock en terug was ook ruim 8, misschien wel 10 kilometer). '

's Avonds hebben we weer bij het Tibetaanse restaurantje gegeten, het is 1 van de weinige verwarmde en sfeervolle zaken in Kodaikanal. Als toetje wilden we een lekker koekje kopen, maar de bakkerij was al dicht. Wel was er een chocolate factory open, en daar bestelden we een 'hot chocolate', en dat was gewoon gesmolten chocolade met een beetje room, zoals chocoladefondue! Hemels lekker, hmm!

Vandaag nemen we de bus naar Trichy (of Tiruchirappalli, zoals de officiële naam luidt maar die niemand kan uitspreken), als het goed is vetrekt die om 1.30 of om 1.40, daar verschillen de meningen nog over. 5 uur later zijn we er dan als het goed is. We zullen weer naar beneden gaan over dezelfde bergweg, dus onze bilspieren worden weer flink aan het werk gezet! En als alles goed gaat, lezen jullie volgend weekend weer een berichtje van mij :)

<< Vorige: Het prachtige Kerala (provincie) | >> Volgende: Van typisch Zuid-India naar koloniaal Frankrijk

Reacties

Wilma 04-10-2009
Hoi Michiel en Margot!
Dan is Italie toch een stuk vrediger, niks geen gevaarlijk bussen of rochelende mannetjes. Alleen maar een spannenende plaatselijke wielerronde waar het hele dorp voor uitloopt omdat er waarschijnlijk verder het hele jaar niks, maar dan ook niks gebeurd.
Maar het is hier wel heerlijk weer en de Toscaanse omgeving is prachtig! Dus groetjes vanuit een zonnig Italie waar ik nu heerlijk op ons terras zit met een flesje Fanta :-)

Nevin 04-10-2009
Wat een vieze mannetjes zijn die Indiërs!! Pff wat hebben jullie veel gelopen zeg! Hoop dat de busreis goed gaat vandaag en dat jullie de komende nachten lekker kunnen slapen in een fatsoenlijk hotel:) veel plezier nog! Kus

Joline 06-10-2009
Wat een fijn verhaaltje weer! Geniet er maar van en uitkijken met die engerds.... Ik ben net terug van weekend Istanbul, ook heeeerlijk geweest! :-)

Liefs