Vanavond gaan we naar Laos! De trein zou om 20.00 uur vertrekken, dus we konden rustig aan doen.

’s Ochtends in ons hutje nog even geinternet en ontbeten op de veranda van het guest house.

Rond 11 uur vertrokken we, met een fiets-tuktuk naar het busstation (40B). Daar aangekomen reed de bus net weg, maar we kochten een ticket voor de bus van 12 uur naar het Southern Bus Station (77B). Dat was goedkoper dan de heenweg, vreemd.

De bus bleek ook iets minder luxe te zijn (geen toilet achterin en geen gratis water). Ook stopte hij veel meer om allerlei mensen onderweg op te pikken en er uit te laten. Dat was wel irritant! Uiteindelijk deden we er zo 2,5 uur over.

Op het Southern Bus Station vroegen we naar een bus om ons naar het Hualamphong station te brengen. De informatie vrouw gaf ons het juiste bus nummer (wow, ze zijn echt zo behulpzaam hier), maar vertelde ook over een trein ongeluk en dat er mogelijk geen treinen reden. Hmm, spannend.

De bus leek ons sneller naar het centrum te brengen dan verwacht, maar het duurde echt nog zo lang om bij het station te komen. We maakte een gigantische route door de stad. Nouja, kwart over 4 waren we er eindelijk. De treinen bleken gelukkig te rijden, dus alles was goed.

We hadden nog wat tijd over en wilde eigenlijk even op Khoa San Road kijken (backpackers area) of er nog leuke nepkleding te koop was. Dan wisten we dat alvast voor als we over 5 weken terug zijn in Bangkok. We deden onze bagage bij de luggage storage (75B pp) en namen een tuktuk naar Khoa San Road (90B).

De rit er naar toe zou 20 minuten ofzo duren, ik rekende op een half uur. Maar we kwamen in een echte traffic jam vast te zitten. Eerst 15 minuten voor een stoplicht dat maar op rood bleef staan. Uiteindelijk gingen we er langs en toen verderop kwamen we weer vast te staan. Al het verkeer richting de stad uit stond muurvast. We hebben er een uur over gedaan om op onze bestemming te komen.

Dat is het nadeel van alle auto’s hier, je krijgt zulke vreselijke opstoppingen. In India had je dat niet met alleen riksja’s en scooters. Dat stroomt wel door.

Khoa San Road was echt vreselijk! Een soort Salou, alleen maar toeristen. De hele straat hing vol reclame en uithangborden. En druk, en muziek etc. Wat een straat. Ze hadden er wel redelijk wat spullen, wat polo’s en T-shirts etc. Maar niet echt wereldschokkende dingen. We misten o.a.: nep jassen, gekopieerde lonely planets en nep tassen.

We hebben iets meer dan een half uur grondig alles bekeken en zijn toen terug gegaan naar het station. We wilden er wel op tijd zijn!

Iets na 8 uur vertrok de trein. Het was een hele goede trein. Je zat met z’n tweeën tegenover elkaar en ’s avonds werd dat omgevormd tot bed, met matras, gordijntje, deken, kussen. Wow. En het was schoon! In India zaten we in dezelfde ruimte met 8 personen, hier maar 4.

We hebben nog lekker knus een serie op de laptop gekeken in ons eigen privacy bedje. Terwijl we af en toe naar buiten keken en de lichtjes van de steden zagen. Erg leuk. Daarna lekker geslapen, al was het wel af en toe koud door de airco. Beneden lig je veel beter dan boven, daar is het minder koud, heb je een raam en is je hokje helemaal donker. Boven lig je nog in het licht van de lamp.