We werden redelijk vroeg wakker van de onbegrijpelijke Indiërs hier. Ze staan om 6 uur op, beginnen met gorchelen, schreeuwen en andere vieze dingen, maar ze gaan voorlopig nergens heen, pas na 9 uur gaan ze eens op pad. Waarom dan zo vroeg opstaan en vies en luidruchtig doen?

Nouja, we zitten in ons hutje met mooi uitzicht en hebben een heerlijk ontbijtje gegeten op ons balkon met uitzicht. Echt leuk. Het was ook lekker koud vannacht, zodat je lekker onder de dekens kon kruipen. Als ontbijt had ik een bread toast en Margot lekkere porridge.

Om 8.30 begon onze hike. Er gingen twee fransen mee en 4 Indiërs. De hike ging de eerste 1,5 uur langs de berg, over een smal bergpaadje. Je moest je weg banen tussen de bomen en planten door. Af en toe kwam je bij een mooi uitzichtpunt waar je en super mooi uitzicht had over het dal en de wolken die door de bergen bewogen.

We liepen door mooie gebieden, een stuk bos met hele hoge bomen, die half in de wolken waren. Een stuk met allemaal varens. Langs gevaarlijke afgronden en watervallen.

Uiteindelijk kwamen we uit bij een aantal grote watervallen, daar hebben we kort gerust. Daarna ging de tocht door naar een rots die uitsteekt over een ravijn. Je kan er op zitten en mooie foto’s maken. Het was een mooi punt, maar de wolken dreven binnen en je kon niet meer ver kijken helaas.

De tocht naar dit punt was zwaar, een lang stuk naar beneden en uiteraard weer terug omhoog. Nadeel was ook nog eens dat het heel erg druk was met Indiase toeristen, het was namelijk een feestdag (geboortedag van Ghandi).  Beetje jammer! Het eerste stuk van de hike niemand tegengekomen, maar nu zaten we duidelijk op het bekende toeristen pad.

Alle Indiase toeristen werden trouwens gewoon met busjes enzo gebracht. Lopen doen ze niet echt!

We waren flink uitgeput toen we thuis kwamen en hadden wel trek in lunch. Bij het Villa Retreat hier vlakbij wilden we lunchen, maar dat mocht niet omdat alle gasten nu aan het lunchen waren en ze het zogenaamd te druk hadden voor ons. Bij een resort ertegenover konden we wel terecht, maar de items die wij wilden als lunch (sandwich enzo) waren pas weer na 3.30 beschikbaar! Nu alleen hele dure Indiase maaltijden. Ook daar waren ze weer lekker flexibel NOT. Dus we zijn maar weggegaan.

Uiteindelijk bij de Pastery Corner uitgekomen, die ging om 3 uur weer open en zou veel verse lekkere dingen hebben. Even gewacht voor de deur, en toen de winkel openging, gingen er zoveel mensen naar binnen dat je geen kans had ook maar iets uit te kiezen. De schappen waren namelijk al half leeg, er lag bijna niks en dat werd allemaal weggeraust. Uiteindelijk hadden we: 1 pizza slice, 1 brownie, 1 gevuld iets en 1 zakje koekjes. Dat was de lunch.

Na de lunch liepen we door naar de Bear Shola Falls. Dit was een waterval vlakbij het dorp, 20 min lopen. Maar we hadden het wel zwaar, onze voeten hadden al teveel gelopen vandaag.

De falls waren niet zo impressive, maar het was een mooie vallei waar we even rustig hebben gezeten.

Terug in het dorp hadden we wel trek in thee en daarna avondeten. Met de LP erbij een eettent proberen te zoeken, maar degene die we uit hadden gezocht bestond niet meer. Vlakbij zat het Royal Tibet restaurant, daar waren ze ook al zo klantvriendelijk, want ze zeiden gewoon dat ze dicht waren. En dat om 5 uur. Ze willen hier gewoon geen geld verdienen ofzo.

In dezelfde straat zat ook nog een ander Tibetaans Restaurant, daar konden we gelukkig wel terecht en was het zelfs warm binnen. De 2 fransen waarmee we hadden gehiked kwamen toevallig ook binnen en met hun hebben we nog even thee gedronken.

Daarna lekker gegeten daar, Momo, gefrituurde balletjes met daarin vanalles + kip. Was lekker en vulde goed.

De Indiërs blijven ons wel verbazen. Toen we bij het restaurant zaten kwamen er een gast binnen die momo to go wilde hebben. Maar hij vroeg het zo raar en aggresief, stond ondertussen te spugen in de wasbak en echt zo onbeschoft. Rare lui.