Na het heerlijke gratis ontbijt met stokbrood en jam zijn we een ander hotel gaan zoeken. Veel hotels bekeken, ook in achteraf straatjes, want die zijn goedkoper. Uiteindelijk uitgekomen bij het Relax Hotel. Kleine kamer, met airco, geen ramen (lekker stil, dus pluspunt), een fan en zelfs wifi voor maar 8 dollar. Dat is goedkoper dan de slaapzaal met z’n 2en (die was 5 dollar pp)!

Het hotel zit in een erg leuk straatje met veel lokale levendigheid. Verkopers van vlees en groenten, vrouwen die rondlopen met een lange stok met daaraan manden met spulletjes en een echt stro-hoedje. Heel leuk hier.

We hebben de kamer genomen en onze spullen verhuisd. Lekker gedoucht en opgefrist, dat was wel nodig.

Met behulp van de reisgidsen hebben we een plan uitgestippeld. We gingen eerst naar het nieuwe gedeelte van Hanoi lopen en morgen doen we dan het old quarter.

We liepen richting het grote plein met daarop het mausoleum van Ho Chi Minh. Even lekker gezeten en Margot heeft wat info gegeven met behulp van de reisgids.

Vlakbij was ook de one pillar pagoda. Die stelde niet zo veel voor, maar er was wel een leuk parkje waar we even hebben gezeten.

Voor de lunch hadden we wel trek in een goed belegd stokbrood. Na kort zoeken kwamen we bij een straatstalletje waar ze stokbroodjes hadden en je zelf het beleg kon kiezen. Ik liet er een maken met paté en vanalles. Margot eentje met worst en komkommer. Kosten totaal maar 1 euro. Echt geen geld. Ergens anders nog een cola gekocht en we hadden een heerlijke lunch.

Rond 2 uur was het museum van Ho Chi Minh open. Dat was ook vlakbij het plein. Het museum was echt heel mooi, alles was heel kunstig gemaakt. Er stond moderne kunst en vreemde zalen met muziek, film, licht etc. Vooral het museum was mooi. Over Ho Chi MInh heb ik niet echt veel geleerd. Maar het museum was zeker de moeite waard.

Ook vlakbij was nog het oude huis van Ho Chi Minh. Via een omweg weer over het plein kon je er komen. Er was een parkje met een vijver waar je omheen werd geleid. Er was 1 route die je moest volgen. Het huis was van hout en zag er zo goed onderhouden uit, dat je dacht dat het nog geen jaar oud was. Een beetje onrealistisch voelde het aan.

Alsof dit alles nog niet genoeg was gingen we ook nog naar de Temple of Literature. Deze confusius tempel was een echte Chinese tempel. Zo zie je ze ook in China. Met meerde doorgangen, binnentuien, gebouwen etc. Zeker het bezoeken waard.

Margot haar Plakkies (slippers) waren kapot gegaan. Van 1 slipper was het touwtje tussen de tenen helemaal weggesleten. Ze liep inmiddels op blote voeten. Gelukkig was er een soort fiets tuktuk die ons naar het hotel wilde brengen voor 20.000 (na hard onderhandelen). Het ging langzaam, maar je zat wel leuk voorop, dus je had vrij uitzicht. De fietser zat achter je, een soort bakfiets was het.

’s Avonds voor het eten eerst een schoenmaker gezocht die Margot haar slipper kon maken. Dat is gelukt, slipper ziet er weer goed uit. Hopelijk houdt hij het nog even vol.

Daarna gegeten bij het Handspan Cafe Tamarind. Super goed eten, maar wel duur voor ons. Dat wisten we en vonden we niet erg voor een keertje. Ik had Gratin met lekker veel kaas, Margot had een pasta. Ook nog een toetje genomen (wafels in de vorm van een hartje). Totaal 16 dollar kwijt. Ai, wel veel.

De schrik zat er nog meer in toen terug bij het hotel bleek dat we ergens per ongeluk een 500.000tje als 50.000tje hebben uitgegeven en dat niet eerlijk tegen ons is gezegd. Echt balen. Je rekent hier ook met zulke grote bedragen. Een nul meer of minder valt nauwelijks op. Beetje balen. Het geld gaat hard hier. Na 10/11 dagen hier hebben we al evenveel geld uitgegeven als de helft van wat we in heel India hebben uitgegeven (50 dagen). Oops.