Om 7 uur stonden we op en gingen we een lekker ontbijtje halen bij ons vaste vrouwtje. Onderweg kwamen we nog een ander brood vrouwtje tegen dat wel smeerkaas had. Margot wilde dat graag, dus die nam een lekker stokbrood met smeerkaas.

Na het ontbijt pakte we onze spullen en liepen we naar de plek waar de minibusjes naar het vliegveld stonden. We wilden eigenlijk een motor-taxi nemen, maar waar vind je die als je die nodig hebt? Nergens dus. Lopen was uiteindelijk ook wel te doen.

We konden meteen een minibusje in en na 20 minuten vertrokken we naar het vliegveld. Voor 35.000 Dong. Voor ons zat een vrouw half dood te gaan, erg vreemd. Later zagen we haar weer heel normaal over het vliegveld lopen. Maar in het busje leek het alsof ze op sterven lag.

Het vliegveld was klein maar best modern. De incheckbalie was even zoeken, maar we konden zonder problemen inchecken. We hadden nog zeeën van tijd over. We vonden een rustig plekje waar we een serietje konden kijken op de laptop. Zo komen we de tijd wel door.

Op tijd gingen we door de security check en toen hoefden we alleen nog naar onze gate (3), maar dat was wel erg onduidelijk. De vertrektijd van onze vliegtuig kwam steeds dichterbij, maar geen activiteit bij de deur van gate 3. Na wat rondvragen bleken we bij gate 2 te moeten boarden. Dat was niet echt duidelijk. Boven gate 2 hing ook een info bord van een hele andere vlucht.

Nouja, uiteindelijk bleken we goed te zitten en zaten we in het vliegtuig. De vlucht duurde iets minder dan 2 uur. No problem.

Vanuit het vliegtuig weer een busje naar het vliegveld. Daar hadden we binnen 5 minuten onze bagage en stonden we buiten. Buiten hadden we binnen 5 minuten die juiste bus, die net langs kwam rijden. De bus conducteur probeerde ons nog 2 extra kaartjes voor onze tassen te verkopen, maar dat weigerden we. Ze vond ons daarna niet meer aardig, maar wij haar ook niet. Waarom ze toch altijd westerse mensen proberen op te lichten, hopeloos.

We vertrouwden er niet op dat ze ons ging vertellen wanneer we er uit moesten. Gelukkig had Margot op de kaart gevonden waar we reden en zo konden we precies de route van de bus volgen en konden we er op het juiste moment uit.

We zijn in het backpackers gedeelte van Ho Chi Minh City terechtgekomen. In een klein straatje zaten tientallen hotels. We liepen ze af en ze vroegen vrijwel allemaal 10 dollar per nacht. Uiteindelijk een mooie kamer gevonden voor 20.000 dong (11 dollar), met airco, wifi en erg schoon. We zijn er blij mee! We zullen er toch zo’n 3 of 4 nachten zitten.

Gedoucht en opgefrist. ’s Avonds zijn we gaan rondlopen en wat gegeten bij ene Italiaans restaurantje. Allebei een pasta genomen. Verder veel leuke shops hier, zelfs met goede Northface jassen. En uiteraard weer veel tassen (ook nep).

In het parkje hier vlakbij was het nog super druk met live muziek etc. Allemaal ter ere van de Asia Indoor Games die hier in Vietnam / Ho Chi Minh City gehouden worden.

Na veel gedoe ook wifi werkend gekregen hier. Wat een luxe :).